والا مقام

آن دلبری که بندگی ات را روا نوشت
ما را غلام حلقه به گوش شما نوشت
 
روز ازل مربّی اشراق عاشقی
نام تو را به صفحه ی دلهای ما نوشت
 
آن خالقی که مهر تو را مُهر سینه ساخت
با لوح دل حدیث تو را آشنا نوشت
 
با جوهر طلا به شبستان آسمان
وصف ترا به خطّ جلی کبریا نوشت
 
با جان و دل ولایت تو خو گرفته است
خلّاق عشق بندگی ات را سزا نوشت
 
صدها طواف، بی تو نیارزد به ارزنی
چون کعبه را به کوی شما مبتلا نوشت
 
بعد از خدا کریم ترینی امام من
از بس خدا به دست کریمت ثنا نوشت
 
آن خالقی که عادت احسان دهد تو را
دل را گدای سامره ی هل اتا نوشت

ما را غلام همّت تو آفریده اند
ریزه خوران دولت تو آفریده اند

ای از کرشمه های تو روی بهار سبز
وز غمزه ی نگاه تو لیل و نهار سبز
 
تا زیر سایه ی تو کند عشق زندگی
باشد برای شیعه همه روزگار سبز
 
بی حسن تو بهشت صفایی نمی گرفت
جنّات تجری است به آن نوبهار سبز
 
ای پرچمت به بام نظام جهان سه رنگ
لعل تو سرخ و چهره سپید، اقتدار سبز
 
این دل ز شرب آب ولای تو زنده است
باشد همیشه دور و بر چشمه سار سبز
 
از رعد و برق غمزه ی مژگان عاشقت
ابر بهار و عاطفه ی بیقرار سبز
 
گل می دمد ز مقدم خورشیدی شما
پشت لب فلک ز تو ای گل عذار سبز
 
بازار سرد منتظران از تو گرم شد
دارد هلال شیعه عجب انتظار سبز

شیعه دگر بهانه به دشمن نمی دهد
با دیدن بقیع دگر تن نمی دهد

تو محور حدیث شریف زعامتی
چشم و چراغ دین و اساس امامتی
 
احکام اهل بیت به تو می شود درست
در خاندان وحی چه والا اقامتی
 
روشن ترین چراغ هدایت به دست توست
تو قلّه ی امامت و دین را علامتی
 
ای زاده ی خلیل خلیلان بت شکن
در آتش فراق چه برد و سلامتی
 
هر چند در حصاری و تبعید جای توست
تو مظهر مقاومت و استقامتی
 
ای در برابر همه ی کفر یک تنه
الحق که مثل فاطمه کوه شهامتی
 
محراب از نماز تو بالا بلند شد
ای مقتدای سرو چه خوش قد و قامتی
 
شد خوشه ی طلایی گندم ز گونه ات
ای سفره دار عشق عجب با کرامتی

ای نور تو هماره نگهدار شیعیان
دلسوزی ات امانُ مِنَ النّار شیعیان

دست قلم به پای ثنایت نمی رسد
مهر فلک به گرد عبایت نمی رسد
 
مهر و مه از افاضه ی ذرّات نور توست
دست ستاره بر کف پایت نمی رسد
 
باید سپرد دست عنان را بدست تو
بی تو کسی به مرز هدایت نمی رسد
 
آن مدعی که از تو اطاعت نمی کند
دستش تهی است چون به عطایت نمی رسد
 
حتّی اگر امارت عالم شود نصیب
بی حکم تو کسی به کفایت نمی رسد
 
آب حیات چشمه ی مهر و محبّتت
به تشنگان بدون عنایت نمی رسد
 
تردید در امامت تو هر که می کند
دستش به ریسمان ولایت نمی رسد
 
هرکس که بر ولی شما اعتنا نکرد
عهدش به روز عهد و وفایت نمی رسد
 
مهدی اگر دعا نکند وای بر دلم
دل را اگر صدا نکند وای بر دلم

حاج محمود ژولیده